2008 yılının mayısı... galatasarayımız sampiyonlugunu ilan edecek... son maç alisamiyende... sabah 4.30 da baslayan bir gun... ankaranın her zamanki soguk sabahlarından birtanesi... saat 05.00 tunalıdayım,onumde karaborsacı bi iki cocuk, sohbete baslıyoruz... saat 10.00 a kadar beraberiz...hayata cok farklı acılardan bakıp, bana gore cok degisik beklentiler icerisinde olan insanlar ile beraber tam 5 saat... kavgalar, tartışmalar derken saat 10.00 ve biletler satılmaya başlıyor, bir tane kendime bir tanede canım arkadasıma eski acıktan bilet alıyorum... ustune starbuckstan sıcacık bir kahve ile ısınıyorum... mac gunu geliyor istanbuldayım... mactan once alisamiyen sokakta kardeslerimle super bir ortam, sarkılar, tezahuratlar mesaleler ardı ardına... uzun bir kuyruktan sonra eski açıktayız... fotograf makinam ile anı yakalamaya caliyorum bir anı olarak saklamak icin... denklanşöre basarken aklımda ne Alpaslan agabeyimizi kaybedecegimiz var, ne de Murat kardeşimin adına duzenlediğimiz yarışmadan alacagım odülden...aradan neredeyse gecen bir sene sonunda forumda yarışmanın düzenlendiğini öğrenip uzun denemeler sonucunda fotoğrafımı göndermeyi başarıp yarışmaya katılıyorum, fotoğrafımın dereceye girdiğini oylamanın son 30 dakikasında öğrenip bir iki arkadaştan oy vermelerini rica ediyorum...
pazartesi iş için adanadayım. butun gun yogun bir calişma uzerine aksam otelde dinlenmeye cekiliyorum... yarışma neticesi ne oldu derken gelen e posta ile heyecanım bin kat artıyor.
dereceye girdiniz en yakın zamanda bu adresi yanıtlayınız...
otel odasında yasanan o heyecanı omur boyu unutmak mumkun mu?
sali gunu istanbula donus, carsamba aksam ustu mehmet agbiyle bulusup doğru yıldız teknikteyiz.
ödül töreninden önce yıllardır tribünde gördüğüm ama muhabbetim olmayan agabeylerimle tanışıyorum... koordinatorumuz Ahmet Yasat ve Galatasaray Dergisi Yayın Yönetmeni Mehmet Şenol ile kısa sohbetin üzerine tören başlıyor... heyecanlıyım...
3. olan fotograf benimkisi... ödülümğ almak üzere davet ediliyorum...
Aman Allahım o ne heyecan... Ahmet agabeyimin elinden aldıgım plaket ve ödüller üzerine kısa bir konuşma yapmak için kürsü bana bırakılıyor...
hiç planlamadığım ama dilimden dökülen duygu yüklü cümleler... Galatasaray aşkını alev alev bir kez daha tüm bedenimle hissediyorum... Alkışlar, flaşlar, tebrikler...
Keşke daha güzel bir günümüzü kutlayabilmek üzere orada toplanmış olsaydık...
organizasyonu yapan tüm kardeşlerimin ellerine sağlık... var olun!
Allah bir kez daha sizlere rahmet eylesin Alpaslan Agabeyim ve Murat Kardeşim...
